امروز جمعه است، عدّه اى در مسجد جمع شده اند و هر كسى سخنى مى گويد:
ــ چرا على (عليه السلام) به مسجد نمى آيد و پشت سر خليفه پيامبر نماز نمى خواند؟
ــ او هنوز با خليفه بيعت نكرده است، امروز هم روز جمعه است، اوّلين نماز جمعه به امامت ابوبكر برگزار مى شود، هر طور كه شده بايد على (عليه السلام)را به مسجد آورد.
ــ مگر خبر نداريد كه عدّه اى از مخالفان ما در خانه على (عليه السلام) جمع شده اند، ما بايد هر چه سريع تر جمع آنها را متفرّق كنيم.[77]
قرار مى شود كه با خليفه در اين باره صحبت شود، آرى وحدت اسلامى در خطر است، شايد طرفداران على (عليه السلام) بخواهند بر ضدّ حكومت قيام كنند! ما بايد هر چه سريع تر آنها را دستگير كنيم.
ابوبكر با نظر آنها موافق است و دستور حمله به خانه على (عليه السلام) را مى دهد.[78]
عُمَر از جاى خود برمى خيزد. او همراه با گروه زيادى به سوى خانه على (عليه السلام)حركت مى كند.
در ميان اين جمعيّت، رئيس قبيله اوس هم به چشم مى خورد وقتى رئيس قبيله اوس به ميدان آمده است يعنى همه اين طايفه به ميدان آمده اند.[79]
امّا در خانه على (عليه السلام) چه خبر است؟ عدّه اى از ياران آن حضرت در اينجا جمع شده اند، آيا آنها را مى شناسى؟
سلمان، مقداد، عمّار، ابوذر. در اين ميان طلحه و زبير را هم مى بينم.
نگاه كن، آن پيرمرد هم، عبّاس، عموى پيامبر است. هيچ كدام از آنها با خليفه بيعت نكرده اند، آنها مى خواهند بر بيعتى كه با على (عليه السلام) نموده اند وفادار بمانند.[80]
اگر امروز، اكثريّت مردم از امام زمان خود، على (عليه السلام)، جدا شده اند، امّا اين جمع كوچك ثابت كرده اند كه مى توان پيرو اكثريّت نبود، مى توان راه صحيح را انتخاب كرد، مى توان طرفدار حقّ و حقيقت بود.