بزرگى انسان ها به بزرگى آرزوى آنها است.
تو در زندگى چه آرزويى دارى؟
نكند دچار روزمرّگى شده اى و ديگر جز جلوى پاى خود را نمى بينى.
نه، تو بايد به فردايى زيبا بينديشى و تلاش كنى كه به آن برسى.
زيرا ما به آرزوهايمان نمى رسيم، بلكه آن را مى سازيم.
به هر حال براى ساختنِ آرزو بايد زحمت كشيد، خون دل خورد و به خدا توكّل كرد.
وقتى تو حركت خود را آغاز نمودى بايد از خدا هم يارى بگيرى و از او بخواهى كه تو را با كمك هاى غيبى كمك كند.
اينجا است كه اهميّت دعا مشخص مى شود، دعا مى تواند نيروهاى مخفى اين جهان را به سوى تو بكشاند و تو را كمك كند تا به خواسته دل خود برسى.
امّا خيلى وقت ها مى شود كه تو دعا مى كنى امّا اثر آن را نمى بينى. رو به آسمان مى كنى و مى گويى: خدايا! چقدر صدايت بزنم و تو جوابم را نمى دهى؟!
شايد گاهى هم از دعا كردن خسته شوى و آن وقت ندانى كه چه بايد بكنى.
دعا كردن آدابى دارد كه ما بايد آن را مراعات كنيم.
چطور وقتى بخواهى نامه و درخواستى از رئيس اداره اى بنمايى از چند نفر در مورد پيش نويس تقاضاى خود سؤال مى كنى، موقعى كه مى خواهى دعا كنى، سعى كن راه و رسم آن را هم مراعات كنى.
البتّه سخن در مورد آداب دعا كردن بسيار است ولى اگر به من اجازه بدهى يكى از برنامه هاى امام صادق(عليه السلام) را براى شما بازگو كنم.
آيا مى دانيد آن حضرت هر وقت مى خواست دعا كند چه برنامه اى را اجرا مى كرد؟
به طور خلاصه برايت بگويم كه طبق گفته امام(عليه السلام) براى دعا بايد اين چهار مرحله را طى كنى:
الب . بايد صبر كنى تا موقع اذان ظهر فرا برسد.
ب . در آن هنگام مقدارى صدقه به فقرا و بيچارگان بدهى.
ج . مقدارى عطر به خود بزنى و خود را خوشبو كنى.
د . به سوى مسجد بشتابى و در آنجا براى حاجت خود دعا كنى.
به راستى چند بار اين آداب را هنگام دعا انجام داده ايم؟!
مگر ما شيعه امام صادق(عليه السلام) نيستيم؟
پس چرا براى گرفتن حاجت خويش به مسجد پناه نمى بريم.
چقدر جوانانى را ديده ام كه براى استجابت دعا، ذكر و وردهايى كه هيچ مدرك معتبرى ندارند را خوانده اند. چقدر به اين طرف و آن طرف دويده اند! امّا از مسجد محلّ خويش، غافل بوده اند.
چقدر ماهرانه ما را از آن چه بايد باشيم دور ساخته اند.
به اسم، شيعه امام صادق(عليه السلام) هستيم ولى اعمال و كردار ما با برنامه هاى آن حضرت فاصله زيادى دارد!
مسجد خانه خدا است و تو وقتى در آن جا حضور پيدا مى كنى، مهمان صاحب خانه هستى.
در كجاى اين دنيا مى توانى به اين راحتى اين قدر به خدا نزديك شوى؟
پس فرصت را غنيمت بشمار و به مسجد برو، با خداى خويش خلوت كن و از او بخواه تا كمكت كند كه به خواسته خود برسى.[4]